Οι ιδανικοί αυτόχειρες

Από το Stop Cartel μέσω  True Lies

του: Δημήτρη Γιαννακόπουλου, διδάκτωρα Πολιτικής Επιστήμης, ειδικού σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία

»

Σήμερα θα έπρεπε να φορέσουμε την φουστανέλα ανάποδα και οι σημαίες να κυματίσουν ανάποδα. Είμαστε η φάρσα της μοντέρνας ιστορίας. Ο μόνος ευρωπαϊκός λαός που εμφανίστηκε οικιοθελώς να απεμπολεί την αυτοκυβέρνησή του για την ένταξη σε μηχανισμούς σωτηρίας του ευρώ.

Όπως φαντάζομαι να παρατηρείτε, όλα τα επιμέρους  ευρωπαϊκά πολιτικά συστήματα αγωνίστηκαν ή τουλάχιστον φάνηκε να αγωνίζονται για την διατήρηση της αυτοκυβέρνησης των χωρών τους, εκτός από το Ελληνικό. Παντού με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπήρξε εκδήλωση πατριωτισμού, μπροστά στην πιστωτική κρίση, εκτός από την Ελλάδα. Εμείς είμαστε οι πατριώτες του ευρώ. Πατρίδα μας είναι η ευρωζώνη και εθνάρχες οι νταβατζήδες κατά Καραμανλή.  Αν στρέψουμε την προσοχή μας στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία και μελετήσουμε τις εκεί αντιδράσεις εναντίον της ένταξή τους σε «μηχανισμούς» θα ντραπούμε για την ύπαρξή μας. Εμείς αποδεδείχθηκε ότι είμαστε μοναδικοί αυτόχειρες: οι ιδανικοί αυτόχειρες. Η ντροπή των μοντέρνων κρατών. Και το ευτράπελο είναι ότι κάποιοι αυτό το θεωρούν πρόοδο! Για φαντάσου να κάνουμε και παρελάσεις δίχως αίσθηση της κατάντιας μας! Κάντε σημαία το ευρώ τουλάχιστον να λάβει νόημα και η σημερινή παρέλαση.
Πρόοδος είναι η εγκατάλειψη της λαϊκής κυριαρχίας, πρόοδος το «Euro plus pact», πρόοδος ο εργασιακός μεσαίωνας και πρόοδος η παράδοση της χώρας στο χρηματοπιστωτικό λόμπυ για να αναπτύξει το παιχνίδι του στην ΕΕ. Τώρα ήρθε η ώρα να σώσουμε και το ευρώ, αφού σώσαμε την Ελλάδα, δηλώνει ένας ανάρμοστος πρωθυπουργός με την μάλλον επιτήδεια συμπεριφορά. Τώρα θα συμμορφωθούν οι αγορές υποστηρίζει ο άνθρωπος με το «πιστόλι». Όπως ακριβώς συμμορφώθηκαν με τον προσωρινό μηχανισμό, ατομικής χρήσης και πειραματικής εφαρμογής, που ζήτησε και έλαβε η χώρα μας, ως πολιτική και όχι οικονομική υποστήριξη ασφαλώς! Μηχανισμό σωτηρίας αναζητήσαμε, αλλά μετά θέλαμε ομόλογα σωτηρίας και μια και ο δήθεν στόχος μας δεν ευοδώθηκε, δεν πειράζει θα θριαμβολογήσουμε για την προοπτική ένταξή μας σε μονιμότερο μηχανισμό που διαμορφώνεται στις Βρυξέλλες, μετά από την προσωρινή συμφωνία Γερμανίας-ΗΠΑ-Γαλλίας. Εμείς την 25η Μαρτίου θα την γιορτάσουμε έτσι κι αλλιώς. Την αναπαράσταση της εθνικής παλιγγενεσίας θα την ζήσουμε και εφέτος έστω και ανάποδα. Είμαστε το πρώτο και πλέον εμβληματικό σύγχρονο «ατύχημα» της μοντέρνας Ευρώπης, το οποίο άθλια και επιτήδεια προπαγανδίζει την οπτασία της μετανεωτερικότητας μέσα από το γυάλινο μάτι της χρηματοπιστωτικής ελίτ και των λογής-λογής νταβάδων.
Δεν θα σας κουράσω γιορτιάτικα με τεχνικά ζητήματα, ούτε θα αναφερθώ αμέσως στην πολιτική του «Συμφώνου του ευρώ», θα συμφωνήσω απλώς με τον Ερίκ Λε Μπουσέ, ότι «η Ευρώπη οδηγείται σε αποτυχία διότι έχει ηττηθεί πολιτικά από τις αγορές», δηλαδή το εβραϊκό λόμπυ. Το «Euro plus pact», δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πρώτη προσπάθεια σύνταξης μιας συνθήκης υποταγής των ευρωπαϊκών λαών στην χρηματοπιστωτική ελίτ, δίχως αυτό να αποτελεί κραυγαλέα ήττα των Γερμανών. Απλώς η γερμανική κυβέρνηση πήρε το μπαλάκι από τις αγορές και τις ΗΠΑ και το πέταξε στους λαούς με τις ασθενείς οικονομίες. Πρόκειται για στρατηγική ήττα της Γερμανίας που δεν εκφράζεται άμεσα σε πολιτικο-οικονομική ήττα.
Τώρα όποιος εισέρχεται σε πτωχευτικό καθεστώς, όπως η Ελλάδα, θα δεσμεύεται ότι θα κάνει κοινωνικό χαρακίρι, ώστε η ανταγωνιστικότητά του  να αυξηθεί. Όχι βέβαια όπως αυξάνεται η ανταγωνιστικότητα στις προηγμένες χώρες, αλλά με εσωτερική υποτίμηση, δραματική ύφεση, ανεργία και διάλυση του κοινωνικού μοντέλου. Με χαμηλό κόστος εργασίας και ασφάλειας η ανταγωνιστικότητα των επενδυμένων κεφαλαίων θα αυξηθεί ασφαλώς θεωρητικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει οπωσδήποτε ανάπτυξη. Ουδείς γνωρίζει πόσο θα πρέπει να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, με μοναδικό εργαλείο την εσωτερική υποτίμηση, ώστε να περάσουμε στην καμπύλη της ανάπτυξης. Και αυτό για πολλούς λόγους με κυριότερο την αλληλεξάρτηση της ανταγωνιστικότητας των χωρών-μελών της ΕΕ στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού. Η αύξηση της ανταγωνιστικότητας στην Ελλάδα θα υπηρετεί την αυξημένη ανταγωνιστικότητα στην Γερμανία και τούτο θα διασφαλίζεται θεσμικά με το νέο Σύμφωνο. Άρα έτσι, πιθανότατα, θα έχουμε κάποια στιγμή κατευθυνόμενη ανάπτυξη σε τομείς που δεν προσβάλουν τις βιομηχανικά και τεχνολογικά προηγμένες χώρες, αλλά αντίθετα ενισχύουν το εσωτερικό (στην ΕΕ) ολιγοπώλιο των μεγάλων και στρατηγικά κρίσιμων εταιρειών τους και τραπεζών τους.
Το απίθανο είναι ότι ο κ. Παπανδρέου και η παρέα του λόμπυ που αναστάτωσε την ΕΕ, σε λίγο θα αρχίσουν το αντάρτικο εναντίον και αυτού του Συμφώνου, όπως πριν από μόλις ένα χρόνο ήθελαν να διαπραγματευτούν το Σύμφωνο Σταθερότητας, ώστε να καταστεί ελαστικότερο! Ναι, έτσι έλεγαν οι επιτήδειοι, για να φτάσουν σήμερα να υποστηρίζουν κάτι απείρως «σφιχτότερο». Σε λίγο το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα θα συμφωνεί με αυτό που γράφουν οι Ν.Υ. Times: «Το ελληνικό και το ιρλανδικό πρόγραμμα διάσωσης μεταθέτουν λανθασμένα ολόκληρο το βάρος της αποπληρωμής των χρεών στους φορολογουμένους, οι οποίοι υφίστανται ήδη πολύ μεγάλη πίεση, αφήνοντας στην άκρη τους πλούσιους πιστωτές, που αποκόμισαν μεγάλα κέρδη δανείζοντας αυτούς που θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι είναι επίφοβοι ως δανειολήπτες». Μετά τις εκλογές και η πολιτική συντροφιά του κ. Παπανδρέου θα προπαγανδίζει μια ήπια αναδιάρθρωση. Μετά από αυτό να δείτε τι πανηγύρια έχουν να κάνουν τα ΜΜΕ. Τότε θα έχουν και το σκύλο ολόκληρο και την πίτα χορτάτη. Μην το αλλάξατε, ξέρω τι λέω! Και ο πολιτικός λόγος τότε θα «φορεθεί» ανάποδα σαν την πολιτική μυθολογία της  25η Μαρτίου 2011

 

i

Το χρέος δεν βγαίνει – Η ύφεση δεν φεύγει – Η δημόσια περιουσία κάνει φτερά

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΟΤΖΙΑ

Posted on Μαρτίου 24, 2011 by Yiannis Aeras

Η κυβέρνηση συνεχίζει να κάνει κακές διαπραγματεύσεις. Να έχει στο μυαλό της τα συμφέροντα των λίγων. Να προωθεί την βίαια ανακατανομή εισοδημάτων και περιουσιών σε βάρος των πολλών, μισθωτών, συνταξιούχων, μικρομεσαίων επιχειρηματιών. Δίνει χρόνο στους δανειστές μας να τακτοποιήσουν τα του οίκου τους και όπως πρώτος έγραψα πριν 15 μήνες να αγοράσουν φτηνά την δημόσια περιουσία. Με ψέματα δε, προσπαθεί να συγκαλύψει τις στην καλύτερη περίπτωση ανοησίες της. Ως δε προς την χειρότερη, δεν θα ήθελα καν να αναφερθώ δημόσια.

Τι υποστηρίζει η κυβερνητική προπαγάνδα;
Η κυβέρνηση παρουσιάζει ότι αποκόμισε στη σύνοδο κορυφής της ευρωζώνης τρία κέρδη: την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων, κατά ένα τοις εκατό μικρότερο επιτόκιο και δυνατότητα αγοράς ομολόγων από ειδικό μηχανισμό. Υπολογίζει, λέει η προπαγάνδα της ότι με αυτά κέρδισε έξη δισεκατομμύρια. Επιπλέον, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι μπόρεσε και αποκόμισε αυτά τα κέρδη διότι απέδειξε ότι εργάστηκε τον προηγούμενο χρόνο σκληρά και ως βραβείο αυτής της στάσης της επήλθαν οι καλύτεροι δανειακοί όροι. Μάλιστα, έβαλε τα μέσα του Μνημονίου να ανακοινώσουν με τρόπο ειρωνικό ότι όσα εκείνη κατάφερε δεν τα κατάφερε η Ιρλανδική κυβέρνηση, η οποία «δεν μπόρεσε» να διασφαλίσει χαμηλότερο επιτόκιο όπως η Ελλάδα. Πρόκειται για μια όμορφη εικόνα που θα ξεθωριάσει πολύ γρήγορα. Πιο συγκεκριμένα:
Πρώτον, η κυβέρνηση έδωσε πολλά για να πάρει σχετικά λίγα Η επιμήκυνση και ο περιορισμός των επιτοκίων ασφαλώς διευκολύνουν τις χρηματικές ροές του ελληνικού δημοσίου. Όμως το σύνολο των επιτοκίων συνολικά μάλλον θα είναι μεγαλύτερο. Κατά συνέπεια αυτά τα περί δισεκατομμυρίων που «γλίτωσε» η χώρα είναι φύκια που πωλούνται από την κυβερνητική προπαγάνδα ως μεταξωτές γιρλάντες. Το ποσό που αναφέρει η κυβέρνηση δεν προκύπτει από πουθενά. Αν ήταν αληθινά δεν έχει παρά να δώσει στη δημοσιότητα το συνολικό ποσό που θα πληρώσει τελικά η Ελλάδα προκειμένου να αποπληρώσει τα 110 δισεκατομμύρια. Επιπλέον, η μείωση αυτή του 1% μπορεί να αφανιστεί μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα αν δεν έχει διασφαλιστεί ότι δεν θα ακολουθήσουν τα ελληνικά επιτόκια τις αυξήσεις που ετοιμάζεται να κάνει στα επιτόκια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Δεύτερον, οι αλλαγές που έγιναν δεν ήταν αποτέλεσμα επιβράβευσης, αλλά μέτρα που έλαβαν οι δανειστές σε συνεννόηση με τους δανειζόμενους προκειμένου να διασφαλιστεί ότι θα πληρωθούν οι δόσεις καθώς και να αποκτήσουν εγγυήσεις που δεν είχαν προηγούμενα. Όπως έχω αποδείξει σε πολλαπλά κείμενα ήταν αδύνατο για την Ελλάδα να αποπληρώσει τις δόσεις. Άρα οι δανειστές είχαν να επιλέξουν είτε να πάρουν πίσω τα χρήματά τους σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, είτε, πιθανά, να τα χάσουν. Κατά προέκταση διασφάλισαν τα δικά τους συμφέροντα, τα συμφέροντα των δικών τους τραπεζών και κατά προέκταση ορισμένων ελληνικών τραπεζών. Με άλλα λόγια η τοκογλυφία διασφάλισε ότι θα παραμείνει τοκογλυφία. Μάλιστα, η τοκογλυφία απέκτησε τη δυνατότητα να αγοράσει τα ελληνικά φιλέτα φτηνότερα από ότι προηγούμενα και με τους Έλληνες εργαζόμενους να δουλεύουν με μικρότερους μισθούς, συντάξεις και εισοδήματα. Κατά συνέπεια διασφάλισαν την τοκογλυφία τους και έχουν λαμβάνουν, επιπλέον, ως μπόνους την καρδιά του ελληνικού δημόσιου πλούτου. Κάτι που έχω καταγγείλει ότι θα συμβεί ήδη από τον Ιανουάριο του 2010.
Τρίτον, τα υποτιθέμενα βραβεία προς την Ελλάδα «για την καλή της συμπεριφορά» είναι στην πραγματικότητα διόρθωση των (κατά πολλούς σκόπιμων) παραλείψεων της αρχικής διαπραγμάτευσης για το μνημόνιο. Τότε που η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε δανειστεί με καλύτερο επιτόκιο και με το εκτενέστερο δυνατό χρονοδιάγραμμα Εξάλλου ήταν από τότε ολοφάνερο, όπως επίμονα έγραφα από αυτή εδώ την στήλη, ότι το όλο σχήμα δεν έβγαινε και μετά από ένα χρόνο αναγκαστικά θα άλλαζα. Εκείνες τις «παραλήψεις» ήρθε να διορθώσει η τωρινή συμφωνία με πολύ βαρύ κόστος για την Ελλάδα. Υπολογίζεται ότι θα φτάσει συνολικά στα εκατό δισεκατομμύρια. Επιπλέον με τις συμφωνίες που έκανε ο Γ.Παπανδρέου στις Βρυξέλλες θα φορεθεί στην Ελλάδα η γερμανική κουλτούρα ως προς τον πληθωρισμό και την ανάπτυξη καθώς και ακραία νεοσυντηρητικά κουστούμια και φορέματα ως προς τις εργασιακές σχέσεις και την αμοιβή της εργασίας στην Ελλάδα.Με άλλα λόγια, η Ελλάδα έδωσε ως ανταλλάγματα την ψυχή και το μέλλον της, προκειμένου να πάρει παπούτσια κατά ένα αριθμό μεγαλύτερα από εκείνα που λανθασμένα είχε αγοράσει πριν ένα χρόνο. Δεν θυμάμαι στην ευρωπαϊκή σύγχρονη ιστορία να υπήρξε μεγαλύτερο κόστος για αλλαγή συμφωνίας πριν από την απομάκρυνση από το ταμείο και αυτή η αλλαγή να βόλευε τόσο πολύ τον πωλητή / δανειστή. Εξάλλου οι πολίτες έχουν πολλές ίδιες εμπειρίες ως προς τους δανεισμούς. Γνωρίζουν ότι αν έχουν κάνει λάθος δανεισμό ως προς το επιτόκιο και το χρονοδιάγραμμά του, μπορούν να το αλλάξουν επιμηκύνοντας. Γνωρίζουν, όμως, ότι η διασφάλιση της τράπεζας είναι να αυξήσει το συνολικό ποσό τόκων που θα λάβει, ακόμα και αν το επιτόκιο είναι σχετικά μικρότερο. Αποκλείεται, όμως, να αποδεχτούν να τους πει η τράπεζα ότι προκειμένου να κάνει αυτή την αλλαγή οφείλουν να της δώσουν, πέραν της υποθήκης στο σπίτι τους, τα χρυσαφικά της οικογένειας σε εξευτελιστικές τιμές. Κάτι τέτοιο το ζητούν μόνο οι τοκογλύφοι και αν ενδώσει κάποιος στις απαιτήσεις τους μάλλον κλαίει για την κατάντιά του παρά πανηγυρίζει για τους νέους όρους που συμφώνησε μαζί τους. Και αν, επιπλέον, ο δανειστής του ζητήσει να του παραδώσει τα παιδιά του σε φτηνή τιμή, είναι σίγουρο ότι θα το αρνηθεί σε αντίθεση με την κυβέρνηση.
Τέταρτο, η Ελλάδα πήγε στις 11 του Μάρτη στη διαπραγμάτευση παραδομένη και έχοντας δώσει εγγυήσεις, ως δεν όφειλε, ότι θα στηρίξει κάθε πρόταση της Γερμανίας, ακόμα και σε βάρος της, που θα βοηθούσε να ξεπεράσει τις περσινές παραλήψεις και παράγοντας, πλέον, πολλαπλά καινούργια προβλήματα. Αντί προηγούμενα να πάει η Ελλάδα στην Ιρλανδία και να διερευνήσει τις δυνατότητες κοινού μετώπου πήγε και παραδόθηκε στο Ελσίνκι και στο Βερολίνο.Οι αλαζονικές προπαγανδιστικές ανάγκες της κυβέρνησης είναι τέτοιες ώστε ως μια ακόμα Αισώπεια κολοβή αλεπού επιδεικνύει το 1% χαμηλότερο τόκο που έλαβε και «που δεν έλαβε η Ιρλανδία». Στην πραγματικότητα, η Ιρλανδία μπορούσε άμεσα να λάβει και θα λάβει τα ελληνικά επιτόκια. Εξάλλου και η ελληνική επιμήκυνση διευκολύνθηκε διότι την είχε ήδη λάβει η Ιρλανδία. Αυτό που έγινε είναι ότι η Ιρλανδία δεν βιάστηκε να συμφωνήσει. Διότι της ζητούσαν να αυξήσει την φορολογία στις επενδύσεις και στον επιχειρηματικό κύκλο από τα 12% στα 20%. Πρόκειται για την αντίστοιχη απαίτηση για το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας που διατυπώθηκε και αποδέχτηκε αμαχητί η Ελλάδα.
Πέμπτο, ο πρωθυπουργός είπε ότι τα 50 δισεκατομμύρια δεν μας τα ζητήσανε, αλλά ήταν ελληνικό έργο. Δηλαδή, ότι το να τρώμε λιγότερο στο σπίτι είναι δική μας απόφαση και όχι της τράπεζας που μας έδωσε το στεγαστικό. Αλλά, γνωρίζει κανείς κανέναν δανειστή που για όρους που δεν ζήτησε και δεν επέβαλε, αποκτά το δικαίωμα του ελέγχου εφαρμογής του και εργαλεία πειθάρχησης προκειμένου να εφαρμοστούν τα μέτρα διαίτης στο σπίτι; Δηλαδή αν δεν τα είχαν ζητήσει αυτά τα 50 δισεκατομμύρια οι Γερμανοί σε συνεργασία με την ντόπια διαπλοκή και τράπεζες τότε γιατί προβλέπεται μηχανισμός ελέγχου και πειθάρχησης για την υλοποίησής τους στις αποφάσεις της 11ης;
Έκτο και το χειρότερο όλων, οι «κατακτήσεις» της κυβέρνησης συμπεριλαμβάνουν παραπέρα αύξησης της άνισης κατανομής εισοδήματος και πλούτου στην Ελλάδα. Περιορισμό της λαϊκής κατανάλωσης χωρίς μέτρα ανάπτυξης. Αυτό σημαίνει ότι είναι μια πολιτική που πληρώνει τους δανειστές. Ξεπουλά περιουσιακά στοιχεία της χώρας. Οδηγεί στην ύφεση. Δεν έχει καμιά προοπτική να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Προσανατολίζει την στρατηγική ανταγωνιστικότητας στο «μισθολογικό κόστος» και όχι στην ειδίκευση, την έρευνα, την μόρφωση, την ενίσχυση της ζήτησης. Πρόκειται για μια αδιέξοδη, πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων της ντόπιας διαπλοκής και τοκογλυφίας καθώς και της αύξησης του ελέγχου της χώρας από τρίτους, της ντε φάκτο κατάργησης των απαιτήσεων και διαδικασιών της δημοκρατίας. Και μετά από όλα αυτά είναι και πανηγυρίζοντες! Η ιστορία δεν θα ξεχάσει την ύβρη τους!

Δύο αποκαλυπτικές διαψεύσεις της κυβερνητικής προπαγάνδας:
Η εφημερίδα των μεγάλων συμφερόντων της Γερμανίας, FAZ στην ανάλυση που έκανε για τα αποτελέσματα της Συνόδου της Ευρωζώνης στις 13.3.2011, έγραψε: «τα δάνεια σε χώρες όπως είναι η Ελλάδα… θα αποδειχτούν επιτυχημένες μπίσνες. Αφού θα πληρώνουν επιτόκια σαφώς υψηλότερα από εκείνα των αγορών της Γερμανίας».Ο ειδικός αναλυτής για τις στρατηγικές ως προς τα Ομόλογα Asoka Wöhrmann, δήλωσε στις 15.3.2011 ότι το κυριότερο συμπέρασμα ως προς τα μέτρα που αποφασίστηκαν στην Σύνοδο της Ευρωζώνης είναι «ότι εξαφανίστηκε ο φόβος ότι μπορεί να κάνει η Ελλάδα μια μη ελεγχόμενη πτώχευση». Δηλαδή, όπως λέω από πέρσι, το πρόβλημά των ξένων δανειστών ήταν να διασφαλίσουν ότι ακόμα και η όποια πτώχευσή μας, να είναι προς όφελός τους.

ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ!!!!

ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ!!!!

 

 ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

                             ΕΠΙΓΕΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΟΥΡΑΝΙΟΥ

                            ------------------------------------------

           ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ - ΔΗΛΩΣΙΣ

         ------------------------------------------------------------------------------

  1. Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, τού επιλεγομένου και «Γέρου τού Μωρηά.

  2. Γεωργίου Καραϊσκάκη, τού επιλεγομένου και «Γυιού τής Καλογριάς».

  3. Μάρκου Μπότσαρη, τού επιλεγομένου και «Αητού τού Σουλίου».

  4. Νικήτα Σταματελόπουλου, τού επιλεγομένου και «Νικηταρά Τουρκοφάγου».

  5. Κωνσταντίνου Κανάρη, τού επιλεγομένου και «Μπουρλοτιέρη».

  6. Γρηγορίου Δικαίου, τού επιλεγομένου και «Παπαφλέσσα».

  7. Οδυσσέως Ανδρούτσου, τού επιλεγομένου και «Λιονταριού τής Ρούμελης».

  8. Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, τής επιλεγομένης και «Καπετάνισσας».

  9. Ανδρέα Βώκου, τού επιλεγομένου και «Μιαούλη».

10. Πέτρου Μαυρομιχάλη, τού επιλεγομένου και «Πετρόμπεη».

Εν ζωή ενοικούντων εις τά όρη και τά πελάγη τής επαναστατημένης Ελλάδος,  νύν  δέ  παρεπιδημούντων  εις  τό  υπερπέραν.

                                                 Κ Α Τ Α

                                           --------------------                

Θεοδώρου Πάγκαλου, κατοίκου Αττικής και Αντιπροέδρου τής νύν Κυβερνήσεως τής Ελλάδος, δηλούντος ενίοτε και κατ' επάγγελμα οινοποιός.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

 Ολοι ημείς, ησυχάζοντες μέν ως ψυχές άϋλες αλλά και ενδιαφερόμενοι εσαεί διά τήν κοινήν Πατρίδαν, πού αλυσσοδεμένη από τούς προαιωνίους εχθρούς μας Τούρκους τήν επαραλάβαμε και λεύτερη τήν επαραδώσαμε εις τούς απογόνους μας, εμάθαμε έκπληκτοι πώς σύ «απόγονε» Θόδωρε Πάγκαλε, βαρυθύμως εδήλωσες πώς κακώς επράξαμε πού επαναστατήσαμε και τούτο έγινε διότι είμαστε, λέει, «αγράμματοι».  

Εξ αρχής νά σού δηλώσουμε ότι, ημείς αλλά και χιλιάδες άλλοι ομοθυμαδόν θυσιασθέντες υπέρ πατρίδος συναγωνιστές και συναγωνίστριες, ασφαλώς και υπήρξαμε αγράμματοι, αφού σχολειά τότες δέν είχαμε.

Αγκαλά όμως, είχαμε τό ολίγον μυαλό οπού εχρειάζονταν διά νά ξεδιαλέξουμε «μιάς ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή», όπως μέ τόν Θούριό του μάς ορμήνεψε και ο -πρό ημών     σφαγιασθείς υπέρ Πατρίδος- Αντώνιος Κυριαζής, ο επονομαζόμενος και Ρήγας Φεραίος ή Βελεστινλής.

Κι όσον και νά μήν εμάθαμε γράμματα, όμως εγνωρίζαμε ωρέ τήν φυλλάδα τού Μεγαλέξαντρου, τού πιό ένδοξου Ελληνα προγόνου μας, γνωρίζαμε και στοματικώς γιά τόν Ηρακλή μας και γιά τόν Αχιλλέα μας,    γιά τούς αρχαίους σοφούς μας, γιά τόν Μαραθώνα και γιά τίς Θερμοπύλες γνωρίζαμε, διά τούτο και μετά τήν μάχην εις τά Δερβενάκια, οπού ρεζιλέψαμε τήν Τουρκιά και τόν σερασκέρη Δράμαλη, οι συντρόφοι μας τραγουδάγανε ότι, «τού Λεωνίδα τό σπαθί, Κολοκοτρώνης τό φορεί»...

(Εννόησες εσύ Θόδωρε, ως μορφωμένος οπού είσαι, τί εννοούμε;;;)

Ημείς τότες, εκειούς πού δέν ήθελαν νά συνδράμουν εις τήν επανάστασιν και κάνανε «καπάκια» μέ τούς Τούρκους, τούς ελέγαμε «προσκυνημένους» και «σαπιοκοιλιές» και πολλούς από αυτούς, ο εξ ημών Κολο-κοτρώνης δικαίως τούς επέρασεν από «φωτιά και τσεκούρι» αλλά, ως  φαίνεται,  αρκετοί  εγλύτωσαν  και  -τό χειρότερον-  «σπόριασαν».

(Θά τό εννόησες κι αυτό, έτσι παραμορφωμένος όπου είσαι.)

Συνάμα -όμως- ξοδεύτηκαν και οι περισσότεροι από μάς αφού, έσφαζε αλύπητα τετρακόσια χρόνια ο Τούρκος, σφαχτήκαμε και μεταξύ μας και αυτό τό κακόν γινάτι πρέπει νά τό μνημονεύουμε μπάς και δέν ματαγίνει.

(Πλήν ματαίως, ως φαίνεται και από τά εδικά σας «καζάντια».) 

  Ωστόσο εδώ, σήμερα, μαθαίνουμε ότι σείς ελησμονήσατε τούς αγώνες  και τά παθήματά μας, ότι δέν θέλετε νά διδάσκονται τά παιδιά σας εις τά σχολειά τήν Ιστορίαν τού Γένους, ότι μουρμουράτε πώς τάχατες δέν έπρεπε νά κάμωμε τήν Επανάστασιν και ότι, ακόμη και τόν Τούρκον θέλετε νά τόν κάμετε φίλον διά νά βάλετε λέει, σέ μοιρασιά μ' αυτόν, τό Αιγαίο!!!

  Ωρέ ζουρλαθήκατε εντελώς;;; Πιάνεται ωρέ φίλος ο Τούρκος;;; Αυτός     άν τού δώσεις τό χέρι γιά καλημέρα, θά στό δαγκώσει γιά προσφάϊ.

  Και τί είναι ωρέ τό Αιγαίο τών αρχαίων μας προγόνων γιά νά τό μοιράσετε;;; Κολοκυθόπιττα τής γιαγιάς σας;;; 

  Διά όλα τούτα διαμαρτυρόμαστε εντόνως και σάς καλούμε νά στοχαστείτε καλά και «μέ τό μέσα μυαλό», όσα άσκεφτα σπεύδετε νά πράξετε, άλλως τά ποτάμια αίματα και τά ποτάμια δάκρυα, όπου έχουν χυθεί γιά   τήν λευτεριά τής Πατρίδος από μιλιούνια γενηές Ελλήνων, θά γυρίσουν  νά σάς πνίξουν.

  Σάς δηλώνουμε δέ πώς, όποτε μέ τό καλό κοπιάσετε μέ τήν σειρά σας εδώ πάνω, «μά τόν πούτζον» τού εξ ημών Καραϊσκάκη, εις τόν οποίον από εκείνα τά χρόνια εσυνηθίσαμε νά ομνύουμε εις κρισίμους ώρας,      θά σάς καρτερέσουμε διά νά λογαριαστούμε και νά πάρουμε «χάκι».

  Επειδή τήν σύνταξιν τής παρούσης αναθέσαμε εις τόν υπογράφοντα αυτήν, ως γραμματιζούμενον απόγονον ενός -αγράμματου μέν αλλά και πολλά παθόντος- συναγωνιστού μας εκ Ραδοβυζίου Αρτης, τού δίδουμε και τήν ρητήν εντολήν νά αναθέσει εις αρμόδιον δικαστικόν επιμελητήν όπως τήν επιδώσει εις αυτόν οπού απευθύνεται, πρός γνώσιν του και   διά τίς ηθικές συνέπειες οπού τού αρμόζουν. 

 

                                       Αθήνα, 15^η Ιανουαρίου 2011                                

                                     Ο Πληρεξούσιος Δικηγόρος

                               ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΙΚΗΦ. ΚΟΣΣΥΒΑΚΗΣ

                                         ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ  

Επιστροφή στο μέτρο

Επιστροφή στο μέτρο

Tης Χριστινας Κοψινη

Μόνο με το συναίσθημα του δέους από την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, στους Δίδυμους Πύργους μπορεί να συγκριθεί το σοκ από τις εικόνες με το τσουνάμι να σαρώνει τα πάντα στις ιαπωνικές ακτές. Και όσες φορές κι αν προβληθούν τα πλάνα στα δελτία ειδήσεων, δεν θα μπορέσω να τα αποφύγω. Δεν είναι ένας απλός εθισμός σε ένα ακόμη δελτίο της συμφοράς, ούτε η έλξη από μια σκηνή τρόμου. Αλλά η έκπληξη που νιώθουμε όταν, έτσι αιφνιδιαστικά, το απρόβλεπτο σαρώνει τα πάντα και, με την παρουσία του, ανατρέπει τις βεβαιότητές μας. Αναποδογυρίζει τις κοινωνικές, οικονομικές και επιστημονικές αλήθειες, και σαρκάζει τη ματαιοδοξία μας για μακρόχρονα πλάνα.

Ισως το δράμα της Ιαπωνίας είναι και ένα σήμα για τις γενιές που μπορούν ακόμη να πιάσουν το μήνυμα και να επιστρέψουν στο μέτρο. Διότι, ενώ μακροπρόθεσμα το βασικό μέλημα της ανθρωπότητας ήταν να αντιμετωπίσει τις μεγάλες φυσικές απειλές, να προβλέψει και να ελέγξει τον κίνδυνο, τα τρία λεπτά που χρειάστηκαν για να ηχήσει ο συναγερμός, ήταν αρκετά για να δηλώσουν ότι σχεδόν τίποτε δεν άλλαξε και ότι μπορεί και η φύση να παραμένει ασύμμετρη απειλή, χειρότερη από την τρομοκρατία, σφοδρότερη από τους πολέμους. Οσο βυθίζονταν τουριστικές νησίδες στον Ειρηνικό ή πέθαιναν εκατοντάδες από τους σεισμούς σε Τουρκία και Ινδονησία, ή αποτύγχανε ο νεοσυντηρητικός Μπους να αντιμετωπίσει τον αφανισμό της Νέας Ορλεάνης από την «Κατρίνα», οι φυσικές καταστροφές έμοιαζαν να επιλέγουν προσεκτικά τα θύματά τους με... ταξικά κριτήρια. Η Ιαπωνία σοκάρει γιατί υπήρξε(;) άψογα προετοιμασμένη για το χειρότερο σενάριο: προηγμένη τεχνολογικά, εκπαιδευμένη στους σεισμούς, ανεπτυγμένη οικονομία.

Πολλοί εξεθείασαν τους Ιάπωνες για την έλλειψη πανικού ή για τον «ήρεμο πανικό» όπως χαρακτηρίζεται η στάση τους από ανθρωπολόγους που γνωρίζουν καλά τον ψυχισμό τους. Προσωπικά, πίσω από τη στάση αυτών των ιδιαίτερων ανθρώπων αντιλαμβάνομαι την ψυχολογική χροιά της αρμονίας που δίνει η αίσθηση του μέτρου ακόμη και στις συμφορές. Στην επικούρεια αντίληψη ζωής παραπέμπει η στάση τους. «Ο καθένας φεύγει από τη ζωή σαν να ήλθε μόλις τώρα», έλεγε ο Επίκουρος, υποδεικνύοντας ότι η απόλαυση της ζωής δεν είναι μια φιλοσοφία τυχοδιωκτισμού, αλλά προσαρμογής στη φυσική ανάγκη να αντλείς απόλαυση από τη χαρά που σου δίδει η στιγμή. Η κάθε στιγμή ενέχει πάντα την πιθανότητα να είναι η τελευταία. Αυτό δεν έχει σχέση με την παραίτηση από μια στάση αλλαγής της ζωής, αλλά μας βοηθά να καταλάβουμε ότι κανένα μακροπρόθεσμο πλάνο, καμία συσσώρευση αναγκών και ικανοποιήσεων δεν συγκρίνεται με την ευτυχία της στιγμής. Η κάθε στιγμή μπορεί πάντα να είναι η τελευταία και η ευτυχία ίσως να μην είναι τίποτε άλλο παρά άθροισμα καλών στιγμών.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_15/03/2011_435834

Ενδιαφέρουσες απόψεις ενός Έλληνα επιστήμονα φυσικού, από τους κορυφαίους της σύγχρονης επιστήμης.

Νανόπουλος: Πολλά τα σύμπαντα, πρέπει να μετοικήσουμε

ΑΘΗΝΑ 10/03/2011

 

 

Δεν υπάρχει μόνο ένα, αλλά πάρα πολλά σύμπαντα, ίσως και μπροστά στη μύτη μας, χωρίς όμως να τα βλέπουμε, όπως επίσης δεν αντιλαμβανόμαστε ότι πιθανότατα ζούμε σε δέκα διαστάσεις, ενώ δεν αποκλείεται στο μέλλον να δημιουργούμε σύμπαντα στο εργαστήριο!

Δεν πρόκειται για ευφυολογήματα κάποιου συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας, αλλά για θεωρίες και υποθέσεις ενός από τους πιο διάσημους έλληνες επιστήμονες, του Δημήτρη Νανόπουλου, διακεκριμένου καθηγητή Φυσικής του πανεπιστημίου του Τέξας A&M (ΗΠΑ) και τακτικού μέλους της Ακαδημίας Αθηνών, ο οποίος μίλησε  στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, σχετικά με το πείραμα του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN) και την πειραματική διερεύνηση της ύπαρξης του Πολυσύμπαντος (multiverse).

    Ο κ. Νανόπουλος παρουσίασε μερικές νέες επιστημονικές ιδέες που ανέπτυξε πρόσφατα με την ερευνητική ομάδα του στο αμερικανικό πανεπιστήμιο και οι οποίες δίνουν μια πολύ συγκεκριμένη μορφή στην έννοια του Πολυσύμπαντος. Εκτιμά, με βάση μαθηματικές εξισώσεις, ότι είναι δυνατό να υπάρχουν δέκα εις την πεντακοσιοστή σύμπαντα (ο αριθμός 10 με εκθέτη τον αριθμό 500!), σύμφωνα με τη θεωρία της Υπερσυμμετρίας (SUSY) και των Υπερχορδών, η οποία προβλέπει ότι, εκτός από τις γνωστές τέσσερις "μεγάλες" διαστάσεις -τρεις του χώρου (μήκος, πλάτος, ύψος) και ο χρόνος- υπάρχουν ακόμα έξι ή επτά, που βρίσκονται "διπλωμένες" σε τρομερά μικρό χώρο, ανεβάζοντας σε 10 ή 11 τον συνολικό αριθμό των διαστάσεων. "Ζούμε σε δέκα διαστάσεις, αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε" είπε ο κ. Νανόπουλος.

    Η θεωρία του πολυσύμπαντος ή των πολλών παράλληλων συμπάντων έχει διάφορες εκδοχές, μια από τις οποίες προωθεί σθεναρά ο κ. Νανόπουλος, ο οποίος αρχικά ήταν αντίθετος στην όλη ιδέα, αλλά στη συνέχεια την αποδέχτηκε και την επεξεργάστηκε. Τόνισε όμως ότι μια τέτοια θεωρία έχει νόημα μόνο αν καταστεί δυνατό να αποδειχτεί πειραματικά και σε αυτό μπορεί να βοηθήσει ο επιταχυντής του CERN, για τον οποίο είπε ότι πλέον "δουλεύει ρολόι", αν και οι φυσικοί που αναλύουν τις συγκρούσεις των σωματιδίων, είναι αναγκασμένοι "να ψάχνουν ψύλλους στα άχυρα".

    Σε μια προηγούμενη ομιλία του στην Αθήνα, ο κ. Νανόπουλος είχε πάντως δηλώσει ότι αν τελικά τα πειράματα του CERN δεν φέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, αποτυγχάνοντας να βρουν νέα σωματίδια και να επιβεβαιώσουν πειραματικά την υπερσυμμετρία, τότε "αυτό θα αποτελέσει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα για τη Φυσική, θα προκαλέσει μια μεγάλη κρίση", καθώς θα σημαίνει, όπως είχε πει χαρακτηριστικά, ότι "πήραμε λάθος δρόμο".

    Σύμφωνα με τον έλληνα φυσικό, κάθε επιμέρους σύμπαν (μεταξύ αυτών το δικό μας) μέσα σε αυτό το πολυσύμπαν μπορεί να έχει τους δικούς του ξεχωριστούς φυσικούς νόμους, που ισχύουν μόνο σε αυτό, ενώ στα άλλα σύμπαντα οι νόμοι που τα διέπουν, μπορεί να είναι αφάνταστα διαφορετικοί ή και σχετικά παρόμοιοι, έχουν όμως οπωσδήποτε ως κοινό παρονομαστή τη βαρύτητα. Το ένα σύμπαν "γεννάει" το άλλο, μέσα σε μια αέναη διαδικασία παραγωγής συμπάντων, η οποία, όπως είπε, καταργεί την έννοια της αρχής και του τέλους του χρόνου.

    Ο κ. Νανόπουλος είπε ακόμα ότι τα άλλα σύμπαντα -τα χαρακτήρισε "φυσαλίδες της πραγματικότητας" που απαρτίζουν το πολυσύμπαν- είναι δυνατό να βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους (κυριολεκτικά δίπλα μας!), αλλά δεν μπορούν να επικοινωνήσουν. Δεν απέκλεισε όμως ότι είναι πιθανώς δυνατό να γίνει μετάβαση από το ένα σύμπαν στο άλλο. Με λίγη δόση χιούμορ, ανέφερε ότι "θα έπρεπε να παρακαλάμε να μην ξυπνήσουμε ένα πρωί και γίνει ξαφνική ολική μεταβολή, για παράδειγμα περάσουμε από ένα σύμπαν με τέσσερις ("μεγάλες") σε ένα άλλο με έξι διαστάσεις".

    Όλα τα σύμπαντα με τους ιδιαίτερους νόμους τους προκύπτουν κατά βάση από μόνα τους (χωρίς την ανάγκη "νομοθέτη"), σαν μια "τοπική μετάλλαξη" του χώρου σε ένα προϋπάρχον σύμπαν. Μάλιστα, ο κ. Νανόπουλος δεν απέκλεισε ως σενάρια επιστημονικής φαντασίας τολμηρές υποθέσεις ότι κάποια σύμπαντα θα μπορούσαν π.χ. να αποτελούν δημιούργημα ενός "χάκερ" σε κάποιο άλλο σύμπαν. Επεσήμανε ότι, αν τελικά αποδειχτεί η θεωρία του πολυσύμπαντος, τότε "θα καταλαβαίνουμε τον μηχανισμό παραγωγής συμπάντων", οπότε, όπως είπε, όσο κι αν ακούγεται εξωφρενικό, "είναι πιθανό στο μέλλον να δημιουργηθεί ένα σύμπαν στο εργαστήριο" ("και δεν είμαι τρελός…", φρόντισε να διευκρινίσει!).

    Συνεχίζοντας να εκπλήσσει, ανέφερε ότι δεν αποκλείεται το σύμπαν που ζούμε τώρα, να δημιουργηθεί ξανά ακριβώς το ίδιο στο μέλλον, ενώ -με την ίδια λογική- το τωρινό σύμπαν μας θα μπορούσε να είναι το νιοστό από το παρελθόν, να έχει δηλαδή ήδη προϋπάρξει πολλές φορές. Ο κ. Νανόπουλος κατέστησε, πάντως, σαφές ότι είναι νωρίς ακόμα για να επιβεβαιωθούν τέτοιες υποθέσεις, πρόσθεσε όμως ότι τελικά αποτελούν λογικές συνέπειες της ευρύτερης θεωρίας του πολυσύμπαντος, που θα έπρεπε κανείς να ακολουθήσει και να διερευνήσει.

    Αναφερόμενος σε πρόσφατο δημοσίευμα του περιοδικού "Nature", που θεωρεί πιθανή την κατάρρευση της θεωρίας της υπερσυμμετρίας, επειδή τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των πειραμάτων του CERN δεν την επιβεβαιώνουν, ο έλληνας φυσικός χαρακτήρισε υπερβολική και πρόωρη μια τέτοια εκτίμηση. "Πολύς θόρυβος για το τίποτε" είπε χαρακτηριστικά.

    Τόνισε επίσης, ότι το σύμπαν που βλέπουμε (της ορατής ύλης) και το οποίο έχει ηλικία 13,7 δισεκατομμυρίων ετών, δεν είναι παρά το 4%, καθώς το υπόλοιπο είναι αόρατο, αποτελούμενο κατά 23% από "σκοτεινή ύλη" και 73% από "σκοτεινή ενέργεια". Υπολογίζεται ότι μόνο στο δικό μας σύμπαν υπάρχουν περίπου 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες και κάθε ένας από αυτούς έχει περίπου 100 δισεκατομμύρια ήλιους, γύρω από τους οποίους περιφέρεται ένας τεράστιος αριθμός πλανητών. Ο κ. Νανόπουλος είπε ακόμα ότι ο ήλιος κάποτε θα "σβήσει", όμως το σύμπαν μας, που συνεχώς διαστέλλεται, είναι "ανοιχτό", συνεπώς ποτέ δεν θα "πεθάνει", ενώ είναι πιθανό να κάνει "μετάβαση" σε ένα άλλο σύμπαν-φυσαλίδα.

    Ο κ. Νανόπουλος επιτέθηκε στους υπέρμαχους της "ανθρωπικής Αρχής" (που λένε ότι το σύμπαν είναι "κομμένο και ραμμένο" στα μέτρα των ανθρώπων), αντιτείνοντας ότι "δεν του καίγεται καρφάκι του σύμπαντος για εμάς", ενώ χαρακτήρισε τη θεωρία του πολυσύμπαντος "το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της τελεολογίας". Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, διευκρίνισε ότι δεν έχει χάσει το νόημα της η αναζήτηση μιας "ενοποιημένης θεωρίας του παντός" στην Φυσική, όμως δεν θα αφορά παρά μια λύση μοναδική για το δικό μας σύμπαν και τίποτε περισσότερο.

    Τέλος, απαντώντας σχετικά με τις φιλοσοφικές προεκτάσεις της θεωρίας του πολυσύμπαντος, είπε ότι παραπέμπει σε "ένα νέο Διαφωτισμό" που ανοίγει νέους δρόμους για την ανθρωπότητα. Ακόμα, αρνήθηκε ότι υπάρχουν φραγμοί και όρια στις δυνατότητες του ανθρώπινου νου να συλλάβει την πραγματικότητα του σύμπαντος, εκτός από τα αναπόφευκτα ποσοτικά όρια στη συσσώρευση γνώσης στο μυαλό του ανθρώπου, όμως γι' αυτό, όπως είπε, υπάρχουν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές ως συμπαραστάτες μας, ενώ στο μέλλον η σχέση τους με τους ανθρώπους θα μπορούσε να γίνει ακόμα πιο στενή.

    Αρνήθηκε επίσης ότι συσσωρεύοντας ολοένα περισσότερες γνώσεις, οι άνθρωποι χάνουν τη σοφία τους, ενώ -σε κάπως πιο απαισιόδοξο τόνο- συμφώνησε με τις εκτιμήσεις άλλων επιστημόνων ότι η Γη αργά ή γρήγορα "δύσκολα θα αντέξει" στα προβλήματά της, γι' αυτό είναι ανάγκη να προετοιμαστεί η μετοίκηση της ανθρωπότητας σε άλλους πλανήτες.

Ο Σπύρος - o Έλληνας

Από το 1974 και μετά αφήσαμε ως λαός τις τύχες μας στους διάφορους τυχάρπαστους ΣΠΥΡΟΥΣ (λέγε τα λαμόγια) να καταλάβουν όλες τις κομβικές θέσεις της δημόσιας διοίκησης κατασπαταλώντας μέχρι κεραίας και φεσώνοντας για τα επόμενα, τουλάχιστον 50 χρόνια, την Ελλάδα. Όλοι γνωρίζουμε κάποιους ΣΠΥΡΟΥΣ γύρο μας αλλά δυστυχώς δεν κάναμε τίποτε για να τους απομονώσουμε εγκαίρως. Μας έριχναν συνεχώς στάχτη στα μάτια, πουλώντας μας φύκια για μεταξωτές κορδέλλες.

 

Διαβάστε παρακάτω και θα αντιληφθείτε ποιοι και πως μας κατάντησαν επαίτες του κόσμου.

Ο Σπύρος - o Έλληνας

Στα μέσα του 1970, μετά την επαναδημοκράτηση, είδα τον Σπύρο να σουλατσάρει από καφενείο σε καφενείο με δυο τρεις εφημερίδες στη μασχάλη. Όλες στο πρωτοσέλιδο είχαν τη φωτογραφία του '"εθνάρχη" με τα ατάσθαλα φρύδια. Κοτλέ καμπάνα παντελόνι, πουκαμισάκι ξεκούμπωτο με την τρίχα βιτρίνα και τον παχύ σταυρό απ'τα βαπτίσια του.

Έλεγε ιστορίες στους θαμώνες για την εξορία που τον έστειλε η χούντα. «Αυτοεξορισμένος» κι αυτός στη Σουηδία. Δεν ήταν κι άσχημα τελικά. Έλεγε και ξανάλεγε την ιστορία για τα κορόιδα τους Σουηδούς που του αγοράσανε αμάξι επειδή είχε κάνει δήλωση πως το δικό του κάηκε. Κρατική ασφάλεια, κοινωνικό κράτος εκεί. Ένα πλαστό χαρτί απώλειας και να σου ο λαζός με το καινούριο Volvo.

Mε το Volvo ήρθε στην Ελλάδα το 1976 και με την ιδιότητα του αντιστασιακού, αυτοεξόριστου, κατατρεγμένου αντιφρονούντα, κι αμέσως έπιασε δουλειά. Ένας κολλητός του δούλευε στη νομαρχία. Τμήμα πολεοδομίας. Κάτι μαγειρέψανε με ένα οικόπεδο, κάτι άδειες πλαστογραφήσανε και με μια αντιπαροχή βρέθηκε με δυο τρία διαμερίσματα στην κατοχή του. Νοίκιασε τα τρία σε φοιτητές της σχολής που άνοιξε στην πόλη και κάαααθονταν !

Τώρα είχε χρόνο να σώσει τους συμπολίτες του από την κατάρα της αντιπαροχής που τσιμέντωσε τα πάντα.

Στις αρχές του 1980 το... σχέδιο των κυβερνώντων πήγαινε καλά. Μαζέψανε όλο τον πληθυσμό στις πόλεις, τον ένα πάνω στον άλλο. Φθηνά εργατικά χέρια. Το Σπύρο τον συνάντησα τότε πάλι στην Αθήνα. Δεν κρατούσε πια 'δεξιές' εφημερίδες αλλά κάτι αφίσες με τον πράσινο ήλιο. Μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές ο μεσιέ με το ζιβάγκο και η χώρα έμπαινε στη νέα εποχή. Ο Σπύρος ήταν πια πρόεδρος πολιτιστικού συλλόγου στα Πατήσια, αλλά και παράγοντας σε ποδοσφαιρική ομάδα.

Έδωσε το Volvo και πήρε μια 318, Μπε Εμ Βέ με καθίσματα από δερματίνη, χαμηλωμένη. Τα λεφτά έρχονταν μόνα τους από τότε που οργανώθηκε στο κόμμα.

Τον χώσανε οι κολλητοί σε κάτι επιτροπές, και ρούφαγε το μερίδιό του από τα πακέτα που έρχονταν από την Ευρώπη. Ο "μεγάλος", ο Ανδρέας, δεν γούσταρε την Ευρώπη, αλλά μια χαρά τα πήγε μαζί τους τελικά. Το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο" ήταν καλή ατάκα για τα αντανακλαστικά του λαού, αλλά μέχρι εκεί.

Ο Ανδρέας ήταν όσο Ευρωπαίος ήταν κι ο Κωνσταντίνος. Όσο ο λαός στην Ελλάδα είχε χούντα, αυτοί και οι κουστωδία τους ήταν 'εξορία'.

Οχι. Οχι Μακρόνησο. Πιο δύσκολη. Στην ξενιτειά. Παρίσια, Στοκχόλμες, Τορόντα, Μανχάταν. Όπου υπήρχαν αμερικάνικες και αγγλικές πρεσβείες, ακριβώς δίπλα κάνανε τα σπίτια τους.

Ο Ανδρέας λοιπόν έφερε λεφτά από την Ευρώπη με το σύνθημα "Αλλαγή". Πακέτα Ντελόρ. Λεφτά. Πολλά λεφτά. Από αυτά τα λεφτά ο Σπύρος ζούσε καλά. Συνδικαλίζονταν στα πράσινα στέκια μαζεύοντας ψήφους για το κόμμα. Με το πακέτο μάλμπορο να εξέχει απ την κωλοτσέπη, τα κλειδιά της μπέμπας σε ρόλο κομπολογιού, το μαλλί μπούκλα μπριγιαντομένο, έτρεχε από σύναξη σε σύναξη πρασινίζοντας τον τόπο. Τα βράδια συνήθως άφηνε στο σπίτι την κυρά, και πήγαινε να "σηκώσει" το κοινωνικό του προφίλ με κολλητούς από κάτι υπουργεία. Παραλιακή, σκυλάδικο, πρώτο τραπέζι, άσπρη κάλτσα, καφέ λουστρίνι εισαγωγής. ΛεΠά, Χριστοδουλόπουλος, ουίσκι και σαμπάνια μαζί, πιάτα και γαρύφαλα, γκόμενες να κωλοτρίβονται στις γραβάτες, τσιφτετέλια στην πίστα με το χέρι στον αέρα να μοστράρει το μακρύ νύχι του μικρού δακτύλου με το δαχτυλίδι. Παχύς χρυσός 18κ. με πράσινη πέτρα πάνω. Ξημερώματα για πατσά στη Συγγρού, δίπλα στις πουτάνες.

Αρχές δεκαετίας του 1990. Ο γιος του Σπύρου μεγάλωσε και ήταν πια στο Λύκειο. Από το Γυμνάσιο όμως ήταν "ενεργός" πολίτης. Πρόεδρος του 15μελούς που 'κατέβαινε' στις σχολικές εκλογές με το κόμμα. Το κόμμα ήταν παντού. Όχι στα νηπιαγωγεία ακόμα, αλλά από το γυμνάσιο μπορούσες να διαλέξεις το κοπάδι σου. Ο γιος ήταν άξιο τέκνο του Σπύρου. Είχε μάθει τα κόλπα πως να βγάζει λεφτά από τις μίζες στις εκδρομές στήνοντας την κατάσταση ανάμεσα στους λεοφωριτζήδες και τους καθηγητές. Όλοι κάτι βάζανε στην τσεπούλα κι όλοι μια χαρά. Ο γιος είχε εξαντλήσει το όριο των απουσιών αλλά κανένα πρόβλημα, όλα με λίγο λάδωμα από τον μπαμπά κυλάνε καλύτερα. Ο διευθυντής του σχολείου άλλωστε είχε βλέψεις για προϊστάμενος δευτεροβάθμιας και χρειαζόταν πλάτες στο κόμμα. Ο Σπύρος είχε καημό ο γιος του να πάει στο Κολέγιο Αθηνών αλλά δεν του 'κάτσε. Ήταν σημαντικό να είσαι συμμαθητής με τον γόνο του εφοπλιστή, του εφημερίδα καιτου μεγαλέμπορου. Αργότερα οι μπίζνες με ποιους θα γίνονταν άλλωστε. Με άγνωστους; Με τους συμμαθητές φυσικά! Αλλά κι έτσι όλα τακτοποιήθηκαν.

Στις αρχές του 1990 ο γιος του Σπύρου αφού πήγε δυο χρόνια "διακοπές" στο Αμέρικα, γύρισε με πτυχίο μάρκετινγκ. Έμαθε απ' έξω όλα τα καφέ του Γιέιλ και τις μαζορέτες των αδελφάτων, αλλά τα αγγλικούλια του ήταν επιπέδου Ελεμένταρι, ίδια μ' αυτά του Καραμανλή του νεωτέρου που κι αυτός στο Αμέρικα έφαγε τα νιάτα του σπουδάζοντας πρωθυπουργός.

Γύρισε στην Ελλάδα λοιπόν πτυχιούχος κι άνοιξε με κάτι καλά μαγειρεμένες επιδοτήσεις διαφημιστική εταιρία, ξήγα του μπαμπά. Το μαγαζί πήγε καλά από την αρχή καθώς έπαιρνε 'αβέρτα' δημόσια έργα. Τουριστική προβολή Νομού τάδε 150.000, οργάνωση εκθέσεως Υπουργείου Τουρισμού 900.000, έντυπα Περιφέρειας 1.200.000, κονκάρδες για το Δήμο 500.000 ... και πάει λέγοντας.

Πουλούσε και μίντια στα κανάλια που γέμισαν τον τόπο. Ελεύθερη τηλεόραση γαρ. Είχε κάνει κολλητούς μερικούς Νομάρχες και Δημάρχους και έπαιρνε τη δουλειά. Με διαγωνισμό πάντα. Διαφανέστατα. Ήξερε καλά πως αν δεν χώσεις μαύρα, δεν θα πάρεις τη δουλειά. Έτσι, ένας δούλευε, δέκα πληρώνονταν. Ένας έσκαβε (κι αυτός με stage επιδοτήσεις), και δέκα κονομάγανε. Η πιο κερδοφόρα δουλειά στην Ελλάδα έγινε ο αέρας.

Χρυσοπληρωμένοι αεριτζήδες, πετυχημένοι και κονομημένοι. Έτσι κι ο γιος του Σπύρου. Άλλαξε το φοιτητικό κόκκινο celica με το μπουρί από πίσω και πήρε μια καγιέν μαύρη. Την τούρμπο με φιμέ τζάμια επίσης. Αριθμός κυκλοφορίας ΘΕΟΣ-666. Ήθελε να τον καταλαβαίνουν όλοι και ένας κολλητός στο συγκοινωνιών του έδωσε το νούμερο. Δεν ήθελε όμως να φαίνεται στην εφορία, γι αυτό και το καγιέν το "έβαλε" στην οφ-σορ του που είχε έδρα την Κύπρο. Εταιρικό το αμάξι, όπως και η γκαρσονιέρα που αγόρασε για γαμηστρώνα στο Κολωνάκι κοντά στου Σημίτη για να τον χαιρετάνε οι μπάτσοι της φρουράς.

Στις γκόμενες που ξεμονάχιαζε εκεί έλεγε πως ήταν σύμβουλος του ΥΠ.ΠΟ, έτσι για φιγούρα. Ψέματα βεβαίως, δεν ήταν σύμβουλος, πελάτη τον είχε. Ο μπαρμπα Σπύρος ήταν περήφανος για το βλαστάρι του. Είχε βγει στη σύνταξη από τα πενήντα του "δουλεύοντας" το ΤΕΒΕ με πλαστά παραστατικά εργασίας από τη Σουηδία, αλλά έβγαζε χοντρά φράγκα από τότε που το κόμμα τον έβαλε σύμβουλο στο κρατικό κανάλι. Πολλά λεφτά ! Και δεν πατούσε και το πόδι του εκεί. Από τη Μύκονο τηλεφωνικώς οι πολύτιμες συμβουλές του μέσα από την πισίνα ή το τζακούζι που φερε απ΄ τη Σουηδία να του θυμίζει την ξενιτειά.

Έφερε και μια σάουνα αλλά την πήγε στο άλλο εξοχικό στην Αράχοβα. Από τη Μύκονο ερχόταν στην Αθήνα μόνο για τα συμβούλια με Υπουργούς, για να ζεσταθεί το "κονέ". Έτσι κι αλλιώς με το σκάφος μια ώρα ήταν η Γλυφάδα από τη Μύκονο και τρως και καμιά αστακομακαρονάδα στο διάμεσο να διαπιστευτεί το στάτους. Και τα σκυλάδικα κοντά, λίγο άλλαξαν από το ηρωικό '80. Το κόλπο του χρηματιστηρίου τους άφησε πολλλλλλλά κέρδη.

Ήταν μέσα στις κομπίνες που φούσκωναν ανύπαρκτες εταιρίες πιο γρήγορα κι από Φαρίνα Γιώτης. Όταν δόθηκε το σύνθημα, τα φράγκα μεταφέρθηκαν στην Ελβετία με τσουβάλια και είναι εκεί για τα γεράματα. Ο μπάρμπα Σπύρος έμαθε πως ο καλύτερος φίλος του στο πατρικό του δίπλα αυτοκτόνησε από την απόγνωση. Έχασε τα πάντα.

Ο Σημίτης που είχε ψηφίσει τον είχε διαβεβαιώσει πως το χρηματιστήριο θα τον κάνει πλούσιο και εκσυγχρονισμένο. Ο Σπύρος έστειλε στεφάνι μια που δεν μπόρεσε να πάει στην κηδεία, είχε επιτροπή. Στα μέσα του 2000 μπήκε πατέρας και γιος στο μεγαλύτερο φαγοπότι των εποχών. Αρμέγανε από παντού, ήταν πια κολλητοί με τους πάντες και διαχειρίζονταν μίζες και λάδια. Σι Φορ αϊ, Αντίρια, Ολυμπιακά Έργα, κατασκευές. Ότι μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Η Ολυμπιακή φλόγα έφερε πολύ χρήμα. Ο Σπύρος έχει ακόμα τη δάδα της φλόγας, την μετέφερε κι αυτός για 50 μέτρα. αλλά οι φωτογραφίες βγήκαν "καμένες" επειδή γυάλισε στον ήλιο το ολόχρυσο ρόλεξ και το δαχτυλίδι με την πράσινη πέτρα στο μικρό δάχτυλο με το μακρύ νύχι.

Κάπου σ' αυτή την εποχή έχασα τα ίχνη του Σπύρου και του γιου του. Είχα κι εγώ τα δικά μου προβλήματα επιβίωσης. Έμαθα πως αγόρασαν σπίτια στο Σαν Φραντζίσκο και στο Λονδίνο για τις δύσκολες ώρες. Μάλλον είχαν την πληροφορία πως η Ελλάδα θα γίνει επικίνδυνος τόπος για την κάστα τους και έφυγαν νωρίς. Όπως οι καλοί κλέφτες, μια καλή μπάζα κι εξαφανιζόλ. Οι κολλητοί τους όμως είναι ακόμα εδώ, άπληστοι, αδίστακτοι, ψεύτες απέναντι σε εκατομμύρια φτωχών πια Ελλήνων. Στις αρχές του 2010 ο τελευταίος της δυναστείας Παπανδρέου αποφάσισε να ποντάρει σε λάθος άλογο, και να κερδίσει τις εκλογές πέφτοντας στην παγίδα που του έστησε ο ελληνικός λαός. Σπύρος και Γιος ΑΕ ίσως τη γλυτώσουνε. Ίσως αποφύγουν αυτό που δεν απέφυγαν οι Λουδοβίκοι του παρελθόντος. Στην Ελλάδα μπορεί το 95% να κοιμάται νανουρισμένο από το σκυλάδικο, τους πληρωμένους τελάληδες της δημοσιογραφίας, και τη χαζομάρα του μεσημεριού, αλλά υπάρχει και το 5% που είναι γνήσιο τέκνο του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή και του Αλεξάνδρου. Πιο γνήσιο δεν γίνεται. Καλή σου τύχη Σπύρο. Χαιρετίσματα στο γιο και στην κυρά.

(από e-mail φίλου)

Φίλοι της Επικούρειας Φιλοσοφίας "Κήπος Αθηνών"

Επίκουρος

Φίλοι της Επικούρειας Φιλοσοφίας "Κήπος Αθηνών"

Για επαφή με τον «Κήπο Αθηνών»
Τηλέφωνo: 6945218024- Εmail ideoszen@gmail.com

Οι Φίλοι της Επικούρειας Φιλοσοφίας "Κήπος Αθηνών" ξεκίνησαν τις εβδομαδιαίες συναντήσεις τους για το "2010-11", στη νέα αίθουσα Ακαδημίας 88, 5ος όροφος, στο κέντρο της Αθήνας κάθε Πέμπτη στις 20:00 (εκτός των συμποσίων που πραγματοποιούνται σε ανάλογο χώρο).

Για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη ζωή, στην ελευθερία, στην ευδαιμονία.

Ως γνωστόν, ο φιλοσοφικός Κήπος του Επίκουρου ιδρύθηκε πριν από δύο χιλιάδες τριακόσιες δέκα πέντε περιστροφές της Γης γύρω από τον Ήλιο, στην Αθήνα.

Σύμφωνα με τις αρχαίες κειμενογραφικές πηγές, ο Κήπος του Επίκουρου βρισκόταν κάπου ανάμεσα στο Δίπυλο και την Ακαδημία. Λειτούργησε ως σχολή φιλοσοφίας αλλά και ως εκδοτικός οίκος των επικούρειων συγγραμμάτων τουλάχιστον για πεντακόσια χρόνια στην Αθήνα, ίσως και περισσότερο. Στο διάστημα αυτό η επικούρεια φιλοσοφία που ύψωσε τον άνθρωπο στο ανάστημά του δείχνοντας την οδό για την επίτευξη της ευδαιμονίας, διδάχθηκε σε όλη την έκταση του ελληνιστικού και στη συνέχεια του ρωμαϊκού κόσμου.

Λαμπρές προσωπικότητες της ελληνιστικής εποχής, της ρωμαιοκρατίας αλλά και της ύστερης αρχαιότητας διδάχθηκαν και δίδαξαν επικούρεια φιλοσοφία όπως οι: Μητρόδωρος ο Λαμψακηνός, Λεόντιον, Πολύαινος
ο Λαμψακηνός, Έρμαρχος ο Μυτιληναίος, Κολώτης ο Λαμψακηνός, Λεοντεύς ο Λαμψακηνός, Θεμίστη η Λαμψακηνή, Μαμμάριον, Ηρόδοτος ο Αθηναίος, Ιδομενεύς ο Λαμψακηνός, Πολύστρατος, Διονύσιος, Βασιλείδης, Απολλόδωρος ο Αθηναίος, Ζήνων ο Σιδώνιος, Δημήτριος ο Λάκων, Λουκρήτιος, Διογένης ο Ταρσεύς, Φαίδρος ο Αθηναίος, Πάτρων, Σίρων, Φιλόδημος ο Γαδαρηνός, Διογένης ο Οινοανδεύς, Αμαφίνιος, Διογενειανός και τέλος ο Παλλαδάς ο Αλεξανδρινός, που έζησε πάμφτωχος κατά την βασιλεία του Αρκάδιου.

Ακολούθησε το «διάλειμμα των χιλίων ετών βαρβαρότητας» μέχρι που η δίψα των εχέφρονων ανθρώπων για γνώση έφερε στη δυτική Ευρώπη την Αναγέννηση και μαζί της μια σειρά από εξίσου σημαντικές προσωπικότητες οι οποίες όχι μόνον αναβίωσαν τη μελέτη της επικούρειας διδασκαλίας, αλλά έθεσαν χάρη στην επικούρεια φυσική τις βάσεις για την ανάπτυξη όλων ανεξαιρέτως των επιστημών, εφόσον η επικούρεια διδασκαλία κάλυπτε εξαρχής και με ορθότατο τρόπο ένα ευρύτατο επιστημονικό φάσμα γνώσεων από την κοσμολογία και την αστρονομία μέχρι την βιολογία και την ψυχολογία.

Η αρχή της θεωρίας των ατόμων, η αρχή του διαστημικού κενού, η κίνηση των ατόμων, η κίνηση των πλανητών, το ηλιοκεντρικό σύστημα, αλλά ακόμη και η θεωρία της εξέλιξης των ειδών, όπως ακριβώς διατυπώθηκε από τον Δαρβίνο (!), όλα μα όλα περιέχονταν εξαρχής στην επικούρεια διδασκαλία και έβρισκαν τέλεια εφαρμογή τόσο στην ψυχολογία όσο και στην κοινωνική ηθική.

Κι όλα αυτά τα παρατήρησαν, τα μελέτησαν και τα δίδαξαν από την εποχή της Αναγέννησης κι έπειτα εξαίρετες διάνοιες της φιλοσοφίας, της τέχνης και της επιστήμης όπως ο Λορέντζο Βάλλα, ο Πιερ Γκασσεντί, ο Μονταίν, ο Γκιατσαρντίνι, ο Μπερνιέ, ο Χομπς, ο Ντιντερό, ο Λαροσφουκό, ο Λα Μεττρί, ο Λοκ, ο Μολιέρος, ο Ισαάκ Νεύτων, ο Ρόμπερτ Μπόιλ, ο Ρόμπερτ Χουκ, ο Σαιντ Εβρεμόντ, ο Ελβέτιους, ο Χόλμπαχ, ο Ντε Κοντιγιάκ, όλοι κοντολογίς όσοι συνέβαλαν στο θαύμα του Διαφωτισμού, ενώ ο Τόμας Τζέφερσον, συντάκτης της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας και τρίτος πρόεδρος των ΗΠΑ, διακήρυξε απερίφραστα: «Είμαι και εγώ ένας επικούρειος. Θεωρώ ότι οι γνήσιες θέσεις του Επίκουρου περιέχουν ό,τι πιο ορθολογικό μας έχει κληροδοτήσει η Ελλάδα και η Ρώμη στο χώρο της ηθικής φιλοσοφίας».

Στην Ελλάδα, η επικούρεια διδασκαλία παρέμεινε εν πολλοίς άγνωστη και εντελώς αγνοημένη από τα πλήθη του μεσαιωνικού σκοταδισμού. Πρώτος ξαναδίδαξε επικούρεια φιλοσοφία – πριν αλλά και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο – ο καθηγητής Χαράλαμπος Θεοδωρίδης, από τους πρώτους πανεπιστημιακούς δασκάλους της Θεσσαλονίκης, Ίωνας κι αυτός στην καταγωγή, που συνέγραψε το εξαίρετο βιβλίο «Επίκουρος: η αληθινή όψη του αρχαίου κόσμου». Αργότερα ακολούθησαν κι άλλες σποραδικές ελληνικές εκδόσεις επικούρειων συγγραμμάτων, όπως εκείνο του Νίκου Ψυρούκη ή του Μπέντζαμιν Φάρρινγκτον. Κατά την τελευταία δεκαετία δημιουργήθηκε μια ολόκληρη επικούρεια «βιβλιοθήκη» με αξιόλογα συγγράμματα, ενώ τα τελευταία χρόνια κυκλοφορεί με επιτυχία το περιοδικό, «Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ».

Όλα αυτά είναι σημάδια πως ο σπόρος του Χαράλαμπου Θεοδωρίδη άρχισε να φυτρώνει και πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι της χώρας μας βρίσκουν στην επικούρεια διδασκαλία τις πιο ικανοποιητικές απαντήσεις στα θεμελιώδη φιλοσοφικά ζητήματα, τόσο τα γενικά όσο και τα ειδικά, εκείνα της καθημερινότητας. Στη σημερινή εποχή η ανάγκη προσέγγισης και βίωσης της επικούρειας φιλοσοφίας οδηγεί στην πρόθεση ίδρυσης νέων Κήπων. Στα πλαίσια αυτά ιδρύθηκε και λειτουργεί ο Φιλοσοφικός Κύκλος,

Φίλοι της Επικούρειας Φιλοσοφίας "Κήπος Αθηνών"

Σκοπός των Φίλων της Επικούρειας Φιλοσοφίας "Κήπος της Αθήνας" είναι η ηθική και φυσική υπεράσπιση του δικαιώματος στη ζωή, στην ελευθερία και εντέλει στην ευδαιμονία, μέσω της αποκατάστασης, ανάδειξης, διάδοσης και βίωσης της Επικούρειας Φιλοσοφίας στην σύγχρονη εποχή.

ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΩΝ ΠΡΟΘΕΣΙΣ

ΜΕΤΑ ΠΟΛΛΗΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΟΥΘΕΤΗΣΟΜΕΝ
ΚΑΙ ΝΥΝ ΚΑΙ ΔΙΑΠΡΕΨΑΝΤΕΣ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
ΟΥΤΩΣ ΑΠΟΤΟΜΟΙ ΓΕΝΗΘΕΝΤΕΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΕΧΟΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΤΑΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΩΙ
ΚΑΘ’ ΟΝ ΖΗΝ ΗΙΡΗΜΕΘΑ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΟΜΕΝ
ΩΣ ΚΑΙ ΠΑΡΡΗΣΙΑΙ

Ως Επικούρειοι έχουμε την πρόθεση

ότι με πολλή πεποίθηση θα διδάξουμε τους άλλους
και τώρα και όταν διαπρέψουμε,
όσοι έτσι απότομα γεννηθούμε από τους καθηγητές,
αλλά το ενωτικό και πιο σημαντικό είναι
ότι θα πειθαρχούμε στον Επίκουρο,
σύμφωνα με τον οποίο επιλέξαμε να ζούμε
καθώς και στην ελεύθερη και θαρρετή έκφραση γνώμης.

Φιλόδημος – Περί Παρρησίας 45

Αθήνα 23 Ιανουαρίου 2009 της σύγχρονης χρονολόγησης

Ιστοχώρος, www.epicuros.gr

Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο, ideoszen@gmail.com

---

Επικοινωνήστε με τον Κήπο Αθηνών στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο

ideoszen@gmail.com

για συμμετοχή στις συναντήσεις και στις εκδηλώσεις καθώς και για περισσότερες πληροφορίες.

---

www.epicuros.gr

Οι μεγαλύτερες τρύπες του κόσμου!!

Φεβρουαρίου26

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο deputy-dog.com δείχνει τις 7 πιο εντυπωσιακές τρύπες στον κόσμο. Οι φωτογραφίες είναι πραγματικά συγκλονιστικές, το ίδιο και οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από την κάθε μία.
Βέβαια, υπάρχουν και οι κακόπιστοι που λένε ότι οι συγκεκριμένες τρύπες (ή έστω κάποιες από αυτές) δεν υπάρχουν πραγματικά, αλλά είναι αποτέλεσμα επεξεργασίας εικόνων. Ενδεχομένως να έχουν δίκιο, ωστόσο και πάλι το αποτέλεσμα είναι άκρως εντυπωσιακό.
Μπορείτε να δείτε τις εικόνες παρακάτω:
Ορυχείο διαμαντιών, Σιβηρία



Τρύπα Kimberly, Νότια Αφρική


Glory Hole, Monticello Dam]


Ορυχείο Bingham, Utah


Μεγάλη μπλε τρύπα, Belize


Ορυχείο Diavik, Καναδάς


Τρύπα υπονόμου, Γουατεμάλα



Και η μεγαλύτερη από όλες τις τρύπες του κόσμου βρίσκεται στην Ελλάδα κι έχει τη δυνατότητα να καταβροχθίζει δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς κανείς να ξέρει που πηγαίνουν. Θαυμάστε την, χωρίς σχόλια!!!!!!